Matuh, saban tepung Rayagung, sok nganteur manēhna nyekar ka kuburan sisi lembur. Teuing kuburan saha.
“Kuburan pahlawan”, pokna. Kuring kerung. “Manēhna nu nulungan basa Ema digadabah ku Menir Walanda”, pokna dareuda. Ingetanna ngait kana kajadian baheula. “Hanjakal, bedogna teu walakaya ngayonan pēstol Menir. Manēhna maot hareupeun Ema. Tarangna bolong ditiruk pēlor”. Kaketir ngeyembeng dina panonna. Wur, ngawurkeun rampē jeung jampē. Leungeunna ngeleper, ngucurkeun cai kana tetengger batu. Paēsan nu euweuh ngaranan.
Simpē.
“Ari si Menir tulus ngagadabah Ema ?”.
Manēhna kalah mencrong. Pirang rusiah pasuliwer dina panonna nu beueus. Lalaunan manēhna cengkat. “Kapan indung manēh batina tēh...”, cenah bari ngalēos.
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tulisan Petingan
-
sajak-sajak balatak hirup angger balangsak tunggara teu bēak-bēak beurang peuting rambisak lambaran harepan rangsak impian bēak disasaa...
-
“Lawas teu tepang, ieu kasono meni moho. Ka mana baē atuh Jungjunan tēh ?”, ceuk hiji SMS. Duka ti saha, da teu wawuh nomerna gē. Teu hayang...
-
Samangkok cipanon hiji indung ngamandian anakna nu perlaya na tungtung kabingung basa ngadagangkeun botol-botol nasib di peuntaseun kara...
-
"Kaharti ayeuna mah. Paingan atuh harita loba nu datang ka dēwēk. Pasubuh-subuh. Parēbo-rēbo. Padeuheus-deuheus. Miharep sih piwelas dē...
-
Kepada perempuan tua di tengah samudera : “Engkau lahirkanku, untuk menjadi suamimu” Senja menjelang Engkau masih telanjang Di ranjang T...
Tidak ada komentar:
Posting Komentar