Kamis, 19 Januari 2012

Sametan

Kawas angin nu teu reureuh ngagelebug, Kaulanun, ieu hatē ngan tutunggulan baē. Lewang. Keueung. Ku seueur sametan nu teu acan kacumponan. Kapan titipan Salira gē anu sakitu seueurna, geuning bet langkung remen dianggo madarat jeung maksiat. Jajauheun ka mangpaat. Kumaha teuing saupami ēnjing pagēto salira nagih ? Beu ! Cilaka ... nyaan, Kaulanun, abdi teu walakaya. Pasrah sumerah. Nyanggakeun sadaya-daya.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

Tulisan Petingan