“Teu karasa, Jalu, tilu taun geus kalarung. Ayeuna hidep geus gedē. Geus bisa ngajak Abah balap lumpat. Geus bisa ngitung. Hahariringan. Tatabeuhan. Gagambaran. Sakapeung sok ngajak jogol dina kasur.
Moal Abah jeung Ambu mah moal ngadungakeun panjang umur ka hidep tēh, Jalu. Da umur mah geus tangtu.
Abah jeung Ambu mah rēk neneda ka Allah, malar hidep dipaparin gumilang cahya jang nyaangan jalan sorangeun. Sangkan bisa leumpang bari lempeng dina galur Allah. Bisa ngeusian sēsa umur ku laku lampah nu henteu tojaiah jeung ugeran Allah.
Abah jeung Ambu rēk neneda ka Allah, sangkan hidep jadi budak sholēh nu rancagē. Budak nu cageur, bageur, bener, pinter, singer, teger, pangger, wanter jeung cangker. Insya Allah rejeki mah nuturkeun.”
Si Jalu ngageubra dina lahunan, basa batur-batur ulinna ngahariringkeun lagu Happy Birthday. Imut ipis ngagantung dina biwirna, lir nu ngahaminan dunga nu jad bapa.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar