Selasa, 24 Januari 2012
Mandeg Mayong Deui
Tilu tikel ti nu ayeuna. Gajih nu ditawarkeun. Haripeut. Ras ka si Jalu nu hayang geura sakola. Gancang nyiapkeun lamaran. “Yakin, Abah rēk ngalih ?”, ceuk indung budak. “Najan artosna alit, tapi pan ayeuna mah Abah gaduh waktos nu teu sakedik”. Teu ngawaro. Jongjon baē ngetik lamaran. Si Jalu disimbutan ku indungna. “Urang tiasa pelesir tiluan”, indung budak ngadeukeutan. “Abah tiasa kēnēh manggung, ngēmsē, atanapi nu sanēsna”. Ketikan kandeg. “Sanēs badē ngajurian pasanggiri sasih payun tēh ?”. Aēh, enya. Mangkaning tara kurang ti sapuluh poē. Nu tujuh taun katukang mah komo, tepi ka limalas poē. Enya, basa indung budak nu jadi pinunjulna. Nampa piala jeung hatē kuring.
Langganan:
Posting Komentar (Atom)
Tulisan Petingan
-
sajak-sajak balatak hirup angger balangsak tunggara teu bēak-bēak beurang peuting rambisak lambaran harepan rangsak impian bēak disasaa...
-
“Lawas teu tepang, ieu kasono meni moho. Ka mana baē atuh Jungjunan tēh ?”, ceuk hiji SMS. Duka ti saha, da teu wawuh nomerna gē. Teu hayang...
-
Samangkok cipanon hiji indung ngamandian anakna nu perlaya na tungtung kabingung basa ngadagangkeun botol-botol nasib di peuntaseun kara...
-
"Kaharti ayeuna mah. Paingan atuh harita loba nu datang ka dēwēk. Pasubuh-subuh. Parēbo-rēbo. Padeuheus-deuheus. Miharep sih piwelas dē...
-
Kepada perempuan tua di tengah samudera : “Engkau lahirkanku, untuk menjadi suamimu” Senja menjelang Engkau masih telanjang Di ranjang T...
Tidak ada komentar:
Posting Komentar